Στραβοπάτημα* αουτς!

Προχωράω...προχωράω...προχωράω...(...) και πέφτω!
Τι έφταιγε? Εγώ βιαζόμουν.. ή το έδαφος δεν ήταν σταθερό?
Δεν βιάζομαι, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει όταν πρέπει!
Και το έδαφος? μήπως αυτό ευθύνεται?
δεν είναι ομαλό.. ούτε θα γίνει ποτέ.
Το ένα στραβοπάτημα μετά το άλλο και τα σημάδια πληθαίνουν στο σώμα μου.
Το τέλος της διαδρομής θα με βρει διαλυμένη!

Παραλήρημα

Οκ, ναι είναι ελληνικό video clip και όμως  έχει απίστευτη εικόνα!
Ο τίτλος του κομματιού πλήρως αντιπροσωπευτικός για τα σημερινά δεδομένα!
Enjoy it! :)

Η πόλη μου*

Πάντα υπήρχε από πολλούς πικρία για την πρωτεύουσα. Διαμαρτύρονταν για την κίνηση, την πολυκοσμία, το γκρίζο, το χάος γύρω τους. Σπάνια άκουγα καλά σχόλια και αυτά γινόντουσαν με μισή καρδιά.
Εγώ πάλι την αγαπούσα την πόλη μου. Με γοήτευε η πολυμορφία της. Μπορούσες να ζήσεις με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, διέθετε τα πάντα! Ας μην ξεχνάμε και τις δουλειές που πρόσφερε σε τόσες οικογένειες...
Αλλά τώρα, τώρα ρε γαμώτο είναι αλλιώς!
Με νευριάζει που φοβάμαι να γυρνάω μόνη στο σπίτι το βράδυ. Με κουράζει που πρέπει να κρατάω σφιγμένη την τσάντα πάνω μου και που όταν περνάνε περίεργοι τύποι επιταχύνω το βήμα μου. Με θυμώνει που τα στενά της Αθήνας φιλοξενούν όλους τους απελπισμένους αλλοδαπούς και συνεπώς την παρανομία. Μα κυρίως εξοργίζομαι που μου αφαίρεσαν το δικαίωμα να αγαπάω την πόλη μου! Δυστυχώς, για μένα τουλάχιστον, δεν μπορεί να συνυπάρχουν ο φόβος και η αγάπη..

Απολαύστε το, το βρήκα πραγματικά υπέροχο!

Κλειδωμένο Συρτάρι *

Ήταν λάθος. Δεν έπρεπε να γίνει, αλλά από μικρή είχα μια αχόρταγη περιέργεια να μαθαίνω την αλήθεια..
Δεν έπρεπε να γίνει, ούτε τότε, ούτε τώρα..

Το ήξερα.. δηλαδή δεν είχα τη γνώση των πραγμάτων, απλά το προαίσθημα.
Αισθανόμουν πως κάτι άσχημο είχε γίνει, αλλά πότε δεν θέλησα να μάθω, ποτέ δεν θέλησα να επιβεβαιώσω τη φωνούλα μέσα μου.

Τελικά ποιος φταίει; Εγώ που ρώτησα; Αυτοί που μου το είπαν; Εκείνοι που παρέλυψαν να
με ενημερώσουν; Ο θύτης; Το θύμα; Όσοι έκλεισαν το στόμα και τα μάτια ενώ έπρεπε να δράσουν; Μάλλον όλοι..

Η ειρωνεία είναι πως το γυαλί είχε σπάσει ήδη μια φορά και παρόλο που άργησα κατάφερα να κολλήσω κάποια κομμάτια. Τώρα αμφιβάλλω αν μπορώ... δεν υπάρχουν κομμάτια, αλλά μόνο θρύψαλα.
Κάποια πράγματα είναι καλύτερο να μην να μαθαίνεις, τι κερδίζεις με το να σκαλίζεις το παρελθόν; Ανώφελο πόνο.. μόνο πόνο.
Κάποια πράγματα είναι καλύτερο να τα κλειδώνεις σε ένα συρτάρι. Μόνο που θα πρέπει να φροντίσεις να μείνει κλειδωμένο.

Τέλος καλό..όλα καλά;

Τακτοποιήθηκε κι αυτό. 'Ηταν ένα μικρό πρόβλημα που λύθηκε. Απασχόλησε όμορφα τις μέρες μας και απλά πέρασε. Υποθέτω πως θα έπρεπε να χαίρομαι, αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά.
Μου λείπει να δείχνω ενδιαφέρον για κάτι. Σπάνια συμβαίνει κάτι που μπορεί να με συγκινήσει. Το είχα ανάγκη, είχα ανάγκη να νοιαστώ !
Ένιωσα για λίγο την χαρά της πληρώτητας, για λίγο όμως.
Τελικά έπρεπε όντως να τακτοποιηθεί;

Αδράνεια*

Μιλούσα με έναν φίλο μου, για ένα θέμα που προέκυψε με την.. παρολίγον (;) κοπέλα του.
Μόλις είχε βγει απο μία κουραστική σχέση ενός χρόνου και επιδίωκε κάτι καινούριο για την ζωή της.
Αποφάσισε να κάνει ένα βήμα μπροστά (..για τον εαυτό της και ένα βήμα πιο μακριά απο τον πρώην της.) Έτσι τα βρήκαν με τον φίλο μου, μόνο που δεν κράτησε όσο περίμεναν μιας και ξαφνικά συνειδητοποίησε πως θέλει να γυρίσει πίσω στον άλλον (που τόσο πόλυ την κούραζε...-.-).
Και αναρωτιέμαι, πραγματικά τον χρειαζόταν ή απλά δεν μπορούσε να αντέξει στην ιδέα πως έχασε τον μόνιμο, γνώριμο σύντροφο, που είχε μάθει και είχε συνηθίσει;
Σίγουρα το θέμα που με καίει δεν είναι το μέλλον αυτής της σχέσης.Αλλά η αδράνεια που έχουμε υιοθετήσει με το πέρασμα των χρόνων.
Ειλικρινά, πιστεύω πως κάποιοι απο 'μας φοβούνται να προχωρήσουν σε κάτι καινούριο. Παθαίνουν κρίσεις πανικού όταν έρχονται αντιμέτωποι με το άγνωστο.
Είναι παράλογο! Ειρωνικό προς την φύση μας. Σκοπός μας είναι η δημιουργία, μα παραμένουν στάσιμοι, απλά για να μην απογοητευτούν με την όποια δυσάρεστη εξέληξη.
Και καταλήγουν θεατές στην ίδια τους την ζωή.
Κρίνουν, παρακολουθούν, αντιδράνε βουβά από μέσα τους, μα δεν παίρνουν στα χέρια τους την ροή των πραγμάτων!
Μέχρι να ξυπνήσουν επιτέλους από τον λήθαργο..