Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Κλειδωμένο Συρτάρι *

Ήταν λάθος. Δεν έπρεπε να γίνει, αλλά από μικρή είχα μια αχόρταγη περιέργεια να μαθαίνω την αλήθεια..
Δεν έπρεπε να γίνει, ούτε τότε, ούτε τώρα..

Το ήξερα.. δηλαδή δεν είχα τη γνώση των πραγμάτων, απλά το προαίσθημα.
Αισθανόμουν πως κάτι άσχημο είχε γίνει, αλλά πότε δεν θέλησα να μάθω, ποτέ δεν θέλησα να επιβεβαιώσω τη φωνούλα μέσα μου.

Τελικά ποιος φταίει; Εγώ που ρώτησα; Αυτοί που μου το είπαν; Εκείνοι που παρέλυψαν να
με ενημερώσουν; Ο θύτης; Το θύμα; Όσοι έκλεισαν το στόμα και τα μάτια ενώ έπρεπε να δράσουν; Μάλλον όλοι..

Η ειρωνεία είναι πως το γυαλί είχε σπάσει ήδη μια φορά και παρόλο που άργησα κατάφερα να κολλήσω κάποια κομμάτια. Τώρα αμφιβάλλω αν μπορώ... δεν υπάρχουν κομμάτια, αλλά μόνο θρύψαλα.
Κάποια πράγματα είναι καλύτερο να μην να μαθαίνεις, τι κερδίζεις με το να σκαλίζεις το παρελθόν; Ανώφελο πόνο.. μόνο πόνο.
Κάποια πράγματα είναι καλύτερο να τα κλειδώνεις σε ένα συρτάρι. Μόνο που θα πρέπει να φροντίσεις να μείνει κλειδωμένο.